|
Gedichten, gedichten, gedichten.....
In deze
bundel vind je een selectie van een hele berg gedichten die ik heb geschreven in moeilijke periodes van mijn leven, maar ook op
momenten dat ik anderen een hart onder de riem wilde steken, me begaan voelde met
mijn kinderen op school of gewoon in een balorige bui was, lees maar en geniet
(of niet).
 Klik hier als je een
lekker oubollig candle-lightmuziekje op de achtergrond wilt horen, kies bij het downloaden
voor:"Bestand openen vanaf huidige locatie".
Inhoudsopgave:
Je kunt het!!!
Dat staat vast
Je kunt het!!!
Haal alles uit de kast
Stap over die drempel
En ga aan de slag
Zodat je na de tijd
Kunt kijken met een lach
Naar wat je hebt gedaan
Wees trots en zeg erbij:
“Zo wil ik in het leven staan!!”
YES IK BEN EEN KEI!!
Hoera
Ik zie de
nieuwe wereld
in al haar ochtendgloren
Ik voel
de zon op mijn gezicht
en ben als nieuw herboren
Ik
steek mijn hoofd door 't vensterraam
En schreeuw de mensen na:
Lieve
mensen, 'k ben zo blij
Hoera, dat ik besta!! Reis
van Veiligheid Elke plek
moet veilig zijn
Zonder
angsten, zonder pijn
Een reis
waar ieder aan begint
Als ongeschonden
zuiver kind Wat onderweg is
misgegaan
Doet jou nu hulpeloos daar staan
Soms
kruip je weg, soms wil je dood
Je voelt je
klein, maar houdt je groot Kom
pak mijn hand, drijf weg met mij
Samen
veilig, samen vrij
Vol vertrouwen op jouw
kracht
Waar 't leven veilig op je wacht!
Voor Irma
(zij pleegde zelfmoord op 28 april 2006)
Ik had het willen zeggen:
Welkom thuis in deze stad
In het land van bloed en tranen
Waar je alles hebt gehad
Welkom in je slechtste dromen
Welkom in een dof bestaan
Welkom, jij mocht hier ook komen
Het geeft niet wat je hebt gedaan
Of je anderen ooit pijn deed
Ze gekwetst hebt, hart en ziel
Of je haat met pijn verward hebt
Of je van je voetstuk viel
Welkom in mijn kille armen
Ruik de lont, de bom, het kruit
Ooit zou toch je hart verwarmen
Leg je hoofd neer, rust maar uit
Weg met woorden als “vergeven”
En vergeten deed je niet
In het land van melk en honing
Was geen plaats voor jouw verdriet
Jij was welkom met je tranen
Stenen lagen op je pad
Toch moest je een weg gaan banen
Naar het hart van deze stad
Dromen over blauwe wolken
Liggend in het groene gras
Nooit vergeten dat jij vroeger
Nog een heel klein kindje was
Zonder schuld en zonder boete
Kijken naar dat schilderij
Lopend op je blote voeten
Langs de kuilen in de wei
Oh wat zou 'k dat graag nog zeggen
Tegen alles in je hoofd
Voelen dat het leven goed is
Had je hart dat maar geloofd.
Dat jij geen schuld droeg aan je zonden
Andermans verdriet en pijn
Zou je zonder deze wonden
Boven wel gelukkig zijn?
Kom bij mij
Jij wilt niet groeien
Zolang je leven uit tranen bestaat
Jij wilt niet groter worden
Zolang de wereld je niet met rust laat
Maar meisje met je blonde haren
Ook al wil je niet verder en de pijn in jouw hart bewaren
“Nu” is niet “het verleden” en echt we moeten door
Ook al zit je nog vol herinneringen
En vraag je je af: waarvoor…
Jij wilt me niet geloven
Als ik zeg dat het beter gaat
Terwijl in je buik die zware steen
Steeds de pijn van vroeger verraadt
Maar meisje met je blauwe ogen
Ook al ben je beschadigd, misbruikt en bedrogen
Het verleden was vroeger, echt het is voorbij
En meisje, je moet goed onthouden:
Je kunt altijd terecht bij mij….
Sporen
van een kind Jij hebt de wereld
in je hand
Jij kunt het beter maken
Niet
als de mensen aan de andere kant
Die
hun ruzie en oorlog niet staken Jij
draagt de liefde in je hart
JIJ
kunt mij laten leven
En met een
teken van een hand
Kun jij het
verder geven Jij
kunt bouwen aan een toekomst
Zodat
over honderd jaren
Onze mensheid
nog bestaat
Jij kunt de aarde
sparen Net
als wij samen op het strand
Waar ik
ook ga, waar ik ook sta
Je ziet
MIJN stappen in het zand
En JIJ
laat ook je sporen na Blijf
lopen, draag de wereld mee
Laat je
stem maar horen
Zodat
over honderd jaar misschien
Men nog
loopt in jouw sporen... 
Les over de
waarde van liefde
Het subtiele verschil tussen een hand vasthouden
en een ziel ketenen
Leert je dat liefde niet betekent: leunen
En
gezelschap betekent niet: veiligheid
Je begint te leren dat kussen geen
contracten zijn
En cadeautjes geen beloftes
Je begint je
afweer te accepteren
Met je ogen open en je hoofd opgeheven
Net
de gratie van een vrouw
Of de integriteit van een man
En niet
met de pijn van een kind
Je leert al je wegen te bouwen op vandaag
Omdat
morgen de grond te onzeker is voor plannen
Na een tijdje zul je leren
Dat
zelfs de zon je zal verbranden als je te veel vraagt
Beplant je eigen
tuin
Decoreer je eigen ziel
In plaats van te wachten tot
iemand je bloemen komt brengen
Want dan leer je dat je werkelijk kunt
verdragen
Dat je werkelijk sterk bent
Dat je van waarde bent
En
je leert
En je leert
En je leert...
Van elke fout
Om
uiteindelijk lief te hebben
En te voelen dat een mens van je
houdt!
Zoals
ik ben Je kunt me niet leren
Mezelf
te respecteren
Je kunt alleen maar
oprecht
Jezelf zijn... en echt
En
mij zoals ik ben accepteren
 In
een hoekje In een hoekje
van de wereld
Zit een hele
kleine meid
Vastgeklonken
aan haar dromen
Vast in de
vergetelheid
In
dat hoekje van de wereld
Staart
ze zich voortdurend blind
Blind
op al haar mooie dromen
Zie
haar dat vergeten kind In
een hoekje van de wereld
Zittend
naast een zwarte boom
Met de
dood als enig handvat
Leven
is een toekomstdroom In
een hoekje van de wereld
Ach,
dat hoekje is zo klein
Kan
ze letterlijk niet groeien
Wanneer
zal ze groter zijn? In
dat hoekje van de wereld
Hoopt
een kind dat jij haar ziet
Maar
de wanhoop is dit kleintje
Vastgeketend
aan verdriet In
een hoekje van de wereld
Waar
geen vlinder zich ontpopt
Kan
een meisje niet meer groeien
De
angst heeft haar diep weggestopt
Mijn
wensen zijn:
 
Dat je vrede en rust mag vinden in een
wereld die je niet altijd zult begrijpen.
Dat de
pijn die je hebt gekend en de conflicten die je hebt ondergaan je kracht mogen
geven om elke nieuwe situatie in je leven met moed en optimisme in de ogen te
kunnen kijken. Altijd wetend dat er mensen zijn die liefhebbend en begripvol
zijn, wanneer je je op het allereenzaamst voelt.
Dat je mag ontdekken dat er genoeg
goedheid in anderen zit om te geloven in een wereld van vrede.
Dat een vriendelijk woord, een helende
aanraking, een warme glimlach jou elke dag van je leven zal raken en dat jij
deze geschenken net zo door zal geven als jij ze hebt ontvangen.
Herinner de warmte van de zon als de
storm oneindig lijkt.
Leer díegene liefde die alleen maar
haat kennen en laat deze liefde jou omhelzen als je de wereld instapt.
Dat de lessen van diegene die jij
bewondert een deel van jou worden, zodat jij er ten allen tijden een beroep op
kunt doen.
Onthoud dat het leven van diegenen die jij hebt
aangeraakt en diegenen die jouw leven hebben aangeraakt altijd een deel van jou
zijn, zelfs al waren de ontmoetingen minder dan jij had gewild. De inhoud van
deze ontmoetingen zijn belangrijker dan de hoeveelheid of de vorm.
Dat je niet betrokken raakt bij
materiële zaken, maar dat je in plaats daarvan de onmetelijke waarde van de
goedheid in je hart koestert.
Vind elke dag tijd om de schoonheid en
de liefde in de wereld om je heen te zien.
Realiseer je dat elke persoon
onbegrensde mogelijkheden heeft, maar dat iedereen anders is op zijn/haar eigen
manier.
Wat jij voelt als een gebrek in jouw
aandacht voor anderen, zal in andere ogenblikken worden gecompenseerd, zonder
dat je het misschien zelf beseft.
Wat jij voelt als een gebrek uit het
verleden, zal één van jouw krachten worden in de toekomst.
Dat je je toekomst zult zien als eentje
gevuld met beloftes en mogelijkheden.
Leer alles te zien als een waardevolle
belevenis.
 Dat
je innerlijke kracht mag vinden om je eigenwaarde vast te zetten in jezelf en
niet afhankelijk te zijn van andermans oordeel of prestaties.
Maar bovenal:
Dat je je altijd geliefd zult voelen
door jezelf én anderen en dat je anderen ook lief hebt om de waardevolle
persoon die zij in wezen zijn. Levensweg
We
lopen naar het oneindige
En
kijken niet achteruit
Langs de weg
staat een boom te leven
Die zo juist
zijn bloesems ontspruit
Geen mensen
komen we tegen
En toch zijn we niet
alleen
Uit de hemel valt zachtjes de
regen
Een vogel vliegt stil om ons
heen
Rustig begint het te waaien
De
wind blaast ons nieuw leven in
Zie
de wolken geruisloos zwaaien
Deze
weg is symbool van 't begin
Een
begin zonder praten en zwijgen
Zonder
dat moeizame getob
Probeer niet het
onmogelijke te krijgen
Maar zoek
steeds de zijpaadjes op!
Ik herken iets in
jou
Er is iets in jouw
ogen dat me raakt
Ik ben warm gekleed, jij voelt als naakt
Al versta ik niet jouw taal
Jouw ogen vormen mijn verhaal
Ik ben rijk, jij voelt zo arm
Jij bent zo koud en ik zo warm
Jouw hart sprak: Geef…… en je bleef steeds geven….
Jij gaf mij hoop en sterker leven
Jouw ogen diep in mijn gedachten
Maken los waar ik op wachtte
Liefde intens, heel diep in jou
Jij gaf het aan mij,je leven zo trouw
Maar waar bleef jij, zo nietig en klein?
Waarom voelt het alsof jij er niet mag zijn?
Met mijn ogen op jou gericht
Zie ik mezelf in jouw gezicht
Heb enkel tranen voor jouw verdriet
Jij draagt de littekens… die niemand ziet.
Muziek...
(Geschreven
voor mijn afstudeerscriptie)
Help
me te leven, op eigen benen te staan
Want
grote mensen, ik kan de wereld niet aan
Mishandeld,
gepest, uitgescholden voor gek
Ouders
gescheiden en ik heb geen eigen plek Ik
ben toch een mens van vlees en van bloed?
Van
binnen beschadigd, van buiten niet goed
Isolement,
in mezelf gekeerd
Dom,
psychisch gestoord, want ik heb niets geleerd In
mijn hoofd iets geknakt, vertrouwen geschaad
Ik
krijg geen contact bij therapie heb 'k geen baat Maar
hoor ik muziek, een subtiele melodie
Dan
is het net of ik de hemel weer zie
Dan
kom ik langzaam mijn donk're hoekje uit
Enkel
en alleen door dat wondere geluid
Het Fluisterparadijs
Kijk niet naar boven
Zwijg niet, maar wees wijs
Spreek en je zult de weg zien
Naar het fluisterparadijs
Luister naar de stemmetjes
Voel de handjes in je haar
Zie de kleintjes vrolijk lachen
En spelen met elkaar
Kijk maar eens voor je
En fluister hun woord
Waarvan zij zeker weten
Dat ze ooit worden gehoord
Bewonder hun gebaren
Zie ze woelen in het zand
Wees niet bang om ze te voelen
Kom lief, pak ze bij de hand
Sla je armen om hun middel
Geef je hart een nieuwe kans
Nee, ze zullen niet meer vluchten
Kijk dan naar die mooie glans
Hoor hun stemmen praten, zingen
Wees gerust en ga op reis
Neem ze mee om uit te rusten
In het fluisterparadijs…
Stil leven
Wie zegt dat dit jouw huis is?
Waar jij in mag wonen?
Wie zegt dat jij de baas bent
De baas in al je dromen?
Wie doet al die dingen die jij
Eigenlijk niet wil?
Wie zorgt voor al het zwijgen?
Wie maakt jouw leven stil?
Meisje in de spiegel
Het meisje in de spiegel
Haar ogen grijs en koud
Het meisje in de spiegel
Zegt dat ze van je houdt
Het meisje in de spiegel
Haar haren lang en mooi
Het meisje in de spiegel
Gevangen in een kooi
Kleine
meid Kleine handjes, kleine
voetjes
Oogjes dicht, slaapt oh zo
zoetjes
Kleine meid in dromenland
Al
je zorgen aan de kant Kleine
meid wil zo graag spelen
Met een
ander koekjes delen
Kleine meid
heeft zo'n verdriet
Want echt spelen
kan ze niet Nooit
geleerd: van poppen hou'en
Nooit
geleerd: met blokken bouwen
Altijd
keurig in de pas
Nooit een keertje
"wildebras" Kleine
meid met wilde dromen
Heus jouw tijd
zal ook wel komen
Droom maar fijn,
wees niet zo bang
Echt het duurt
niet meer zo lang!
Wakker worden
Wakker worden in je
hoofd
In de schijn van het vage licht
Opeens in de spiegel jezelf kunnen zien
Ramen gaan open, deuren dicht
Dromen verhelderen
Contacten vergaan
Een bord met jouw naam erop
Symbool van jouw bestaan
In het zwart van jouw geheugen
Valt er opeens een straal
Opeens is er betekenis
In de puzzel van jouw verhaal
Leer me......
Vertel me
een sprookje
Zodat ik kan slapen
Vertel me een verhaaltje
Om weg te vluchten van pijn
Vertel me over verre landen
Waar mensen feestjes vieren
Vertel me over kinderen
Die heel gelukkig zijn
Leer me dan
te tekenen
En zingen en ook lachen
Leer me anderen te helpen
Lief te hebben, heel de dag
Leer me te kijken met andere ogen
Naar een wereld van mensen
Vol vreugde en kleur
Vol blijdschap en een lach!
Laat me
vergeten
Dat mensen niet deugen
Ik wil het niet weten
Niet bang zijn, niet boos
Geen kwade gedrochten
Geen lelijke monsters
Maar laat me leven
Gewoon vrij en zorgeloos…
De
nieuwe kerk
Een grote
stille ruimte
Kale stoelen,
versleten planken
Hier komen
de mensen om God te danken
Ze
lopen naar binnen
Gaan
zitten, gaan staan
Om na een
dienst weer naar huis toe te gaan Nu
kun je kijken naar de goudgele zon
Die
schijnt door de ramen
Op de
vloer en het plafond
Op
pasgeverfde muren
Op het
fris nieuwe hout
Het
zal niet lang meer duren
Dan
vergeet je al het oud
De
glans van het nieuwe
De rust
die het geeft
Hier voel je
warmte
Hier voel je dat je
leeft! 
Stilstaan "Stilstaan",
het lijkt zomaar een dom woord
Maar als je werkelijk stilstaat,
dan raast het leven voort
Sta
eens even stil bij die ene bloem die bloeit
En denk eens heel
goed na, waarom toch alles groeit Ik
wil ook alsmaar verder dan ik zou kunnen gaan
Soms dan lijkt het
net alsof 'k niet stil zou kunnen staan
In de wereld om me heen,
staat niemand zomaar stil
En ik haast me met hen mee, ook als ik
het niet wil Ik ren van hot naar her en
telkens ben ik moe
En als ik dan wil stoppen, weet ik niet meer
hoe
Ik vraag me zo vaak af: waarom toch en waarvoor?
Maar
hoe 'k ook tracht te remmen, het leven raast maar door.... Levende
bloem Als een bloem
haar blaadjes laat vallen
Wil
dat niet zeggen dat ze niet meer leeft
Als
een bloem haar kopje laat hangen
Is
het niet zo dat ze geen leven meer geeft
In
haar hart zitten de zaadjes
Met
dezelfde kleur als haar afgevallen blaadjes
Ze
leeft in je herinnering
Én
van haar soort
Groeien
duizend bloemen....
Dus zó
leeft ze voort! Met
jou kan ik delen
Ik
zit zo vol angst en ik voel me gevangen
In
een web van onzekerheid, maar ik heb een verlangen
Ik
zit in een lichaam dat niet voelt als eigen
Praten
doet zeer, maar ik wil niet meer zwijgen
Wil
jij me helpen om me niet te verschuilen?
Ik
durf weinig te zeggen, maar ik kan al iets huilen
Ik
zeg nog niet alles, alhoewel ik wel praat
Soms
zie je mijn tranen, die je mijn tranen laat
Alles
wat nu pijn doet mag jij van
me weten
En dat ik wel wil vechten,
moet jij niet vergeten
Jij mag me
vasthouden, alleen om te helen
Want
ik denk dat het helpt om met jou te delen
Ik
verzwijg soms mijn tranen, maar blijf ernaar vragen
Want
door het te delen, leer ik te dragen! Herinneringen Er
branden herinneringen diep in mijn ziel
Duizenden
gaten waar ik ooit in viel
Eén
blik in de spiegel en ik verdwijn
Ver
weg van de onmacht, op de vlucht voor de pijn De
confrontatie in 't heden met dat wat ooit was
Blijf
op een opstand, een leven van glas
Een
keten van angsten, onverklaarbare
tijd
Verloren geweten, tot
zien niet bereid Stemmen
en kreten, bedreigd met de dood
Gevoelens
van wanhoop, schreeuwen in nood
Gezonken,
verdronken, mijn kleintje, mijn "ik"
Een
band om mijn nek, het gevoel dat ik stik Een
hand achter ramen, kozijnen van bloed
Tranen
van suiker, zout, bitterzoet
De
gloed van een vlam, brand in mijn hoofd
Een
vuur van herinneringen, nimmer gedoofd.... Verbond Als
twee mensen van elkaar houden
Straalt
er een lichtje van geluk
Als twee
mensen zo lang bij elkaar kunnen zijn
Kan
hun liefde vast niet meer stuk Twee
handen die elkaar niet meer loslaten Zijn
arm om haar schouders, haar lachende mond
Twee
paar volmaakt stralende ogen
Twee
mensen met hun eigen verbond Geen
mens op aarde komt daar zomaar tussen
Niemand
snapt de magie van hun trouw
Alleen
deze twee mensen kunnen woordeloos zeggen:
"Mijn
lief, ik hou van jou!" Eigen
hart Boven je eigen
krachten uitstijgen
Boven
je normen, ach wat is het waard
Als
je niet weet hoe je liefde moet krijgen
Had
je je maar al die moeite bespaard Handelen
zoals je hart je vertelde
Vooruitgaan,
maar dan met wat minder verstand
En
zonder die angst die je lichaam steeds kwelde
Had
je je leven maar in eigen hand Toekomstig
lijden, op vleugels en vliegen
Zonder
een landingsplaats, zonder een start
Zonder
jezelf elke dag te bedriegen
Met
enkel een veilige plaats in je hart Welkom
op aarde, de benen gebroken
Met
glas in je hoofd en je ogen zo mat
Zo
klein en zo kwetsbaar, zo ineengedoken
Ooit
zelf al je hart eens in handen gehad?
 Stampen
in de regen Lekker dansen in de
regen
Lekker
stampen in een plas
Wat is het toch
heerlijk om zo genieten
'k Wou dat
er elke dag stortregen was!!!
 Kringen
in het water Ik gooi een
steen in het water
Met een
ferme zwaai naar de golven
Ze
heeft scherpe vlakken en randen
In
de stilte klinkt het geklater
En
de echo weerkaatst in mijn handen In
het water zie je nog kringen
Ze
worden steeds groter en groter
Tot
ze langzaam vervagen
Het
leven bestaat ook uit rimpelingen
Die
komen en gaan..., alle dagen Tussen
de stromen door heerst er de stilte
Wachtend
op misschien nieuwe stenen
Die
rakelings langs je ziel scheren
Gevolgd
door een snijdende kilte
En
het water heeft niets te verweren...
Praat
maar....
Ik hou mezelf steeds
voor
Dat wat ik ook zie en wat ik ook hoor
En wat de mensen ook zeggen
Het laat me allemaal koud
Want spreken mag dan zilver zijn
ZWIJGEN IS GÉÉN GOUD!!!
Jij bent uniek (door Francien
Nijkamp)
Blijf trouw aan jezelf met je fouten, je krachten
Je eenzaamheid soms, je emoties, je moed.
Aan dat wat alleen maar in jou kan groeien
In wisselend klimaat met wat kwaad en wat goed.
Blijf trouw aan je denken, verlangen en voelen
Aan uiten, aan warmte, aan stilte en muziek.
Want jij bent een mens als geen ander op aarde
In jou is de wereld bijzonder uniek.
Blijf trouw aan jezelf, aan je lachen, je zingen
Je vallen en opstaan, je inzet, je pijn.
Aan dat wat bij jou hoort, je warmte en verlangen
Waardoor je in alles herkenbaar kunt zijn.
Blijf trouw aan je denken, je zwakte, je aarzelen
Je hoop en je waarden, je angst, je muziek.
Want je bent een mens die gewoon van belang is
In zijn bestaan zo uniek..........
Blijf trouw aan jezelf, bouw een hut in de wereld
Waarin je kunt wonen, kunt schuilen voor 't kwaad.
Kunt warmen en wapenen in hoop en begrijpen
Wanneer men je pijn doet, in liefde en haat.
Blijf trouw aan je wezen, je zwakte en krachten
En speel heel alleen voor jezelf wat muziek.
Want jij bent een mens om van te houden
In jou is de wereld bijzonder uniek..........
Duivel versus Engel
Ik droomde dat ik
een engel was
Met goudblonde haren, en vleugels van vlas
Geboren uit de hemel, keek ik op de aarde neer
Ik moest ervan genieten, anders verdween het langzaam weer
Ik was een engel,
ik vloog zomaar wat in ’t rond
Ik zweefde omhoog, dan weer omlaag naar de grond
Ik zag en ik vloog en ik voelde me vrij
Maar van een afstand keek de duivel naar mij
Hé engel, zei de
duivel, wat vlieg jij daar nog?
Je weet dat ’t niet mag en nu doe je het toch!
Ja, ik weet het meneer de duivel, vrij zijn is niet mijn lot
Toen blies hij met vuur en stenen mijn mooie droom kapot……
Jij
bent bijzonder!
Jij bent zo
heel bijzonder
Als je jezelf bent
Als je in de spiegel kijkt
En toch jezelf herkent!
Jij bent zo
heel bijzonder
Ook al ben je nog zo klein
En zie je zelf in die spiegel
Dat jij er ook mag zijn!
Jij bent zo
heel bijzonder
Ook al ben je het niet gewend!
En heb je nooit geleerd
Dat je mag zijn zoals je bent!
Afscheid Een
afscheid kan soms pijnlijk zijn
Je
houdt je groot, maar je voelt je klein
Je
pakt je jas, je sjaal, je hoed
Je
zegt "vaarwel", maar niet voorgoed
Je
gaat wel weg, maar heel misschien
Zal
ik je binnenkort weer zien! Dank je
wel
Het is niet met woorden te zeggen
Of te beschrijven met een pen
Hoeveel jij voor mij betekend hebt
En hoe dankbaar ik je daarvoor ben
Hoe ik het zeg of hoe ik het vertel
Mijn hele hart schreeuwt: “Dank je wel!”
Voor wie je bent en wat je doet
Dank je wel dat ik jou heb ontmoet.
In de hemel
Ben jij nu
een vogel
Wellicht een vlinder of een vis
Je kunt ook gewoon een engel zijn
En is het waar dat er een hemel is?
Bij jou
Jij houdt me vast als ik soms bang
bent
Jij kent mijn angst en mijn verdriet
Jij gelooft in mijn verhalen
En dat ik huil, dat deert je niet
Bij jou mag ik er wezen
Met mijn schaduwen en pijn
Bij jou hoef ik niet sterk te zijn
Mag ik groeien om mezelf te zijn
Mireille
Ik hoor een
stille stem in mij
Ver aan angst en mijn verdriet voorbij
Lief, onaangetast klein kind
Dat ooit een weg naar buiten vindt
En ooit zal roepen: IK BESTA
Dat schreeuwt ze alle mensen na
Er schuilt een stille kracht in mij
Zij luistert naar de naam “Mireille”
Vergeet
mij niet Ik hoop dat je
me niet vergeet
Maar ik
vind het niet erg
Als je
over een tijdje
Mijn naam
niet meer weet
© Mireille
 Terug naar
de Galerie
 "We
zijn er bijna, we zijn er bijna..." Naar
huis | 
