Wie ben ik?

Mijn naam is Mireille, ik ben 36 jaar oud en ik werk in het speciaal onderwijs op een school met communicatief beperkte kinderen, dat wil zeggen dat ik les geef aan kinderen die doof of slechthorend zijn, een taalachterstand of spraakprobleem of ASS (een stoornis in het autistisch spectrum) hebben en daardoor op een gewone school niet mee kunnen komen.

De laatste 7 jaar werk ik op de voortgezet-onderwijs-afdeling, het VSO, met jongeren van 12 tot 20 jaar. Ik geef daar op dit moment de vakken wiskunde, informatiekunde, Nederlands, biologie, economie en sociale vaardigheidstraining.

Klik op deze deur en je komt op mijn werkplek:

Omdat ik in Twente woon, noem ik mezelf vaak:

"De Wijze uit het Oosten"

(Ik ben nog altijd op zoek naar die andere twee)

Op mijn zelfportrettenpagina kun je nog meer foto's vinden. ook recente, waar ik 20 kilo lichter ben!!

Zie mijn fotoalbum!

Ik ben een bezige bij, heb veel interesses en hobby's, hieronder volgt een lijst met dingen waar ik me zoal mee bezig houd:

Eén van mijn grootste hobby's op dit moment is alles wat met computers te maken heeft. Ook spelletjes, Catan, Carcasonne, mojo-word, bejeweled....

Ik heb sinds nov 2005 een Nintendo DS en ik ben helemaal verslaafd aan Zelda, Mario, Yoshi en Harvest Moon.

Deel jij die Nintendo-passie, klik dan op onderstaande banner en je komt allerlei mooie en leuke dingen tegen voor je pc enzo.

	Gitaarspelen en zingen Mijn grootste hobby (naast mijn werk en mijn computer) is mijn gitaar, hier kan ik uren achter elkaar op spelen, zowel klassiek als popmuziek. Ik maak vaak mijn eigen liedjes, vooral liedjes met een dieperliggende boodschap, niet zomaar dat banale van: "Ik hou van jou en ik blijf je trouw." Ook heb ik een aantal cabaretliedjes geschreven. In mijn songboek vind je een aantal teksten van mijn liedjes.
	Kolonisten van Catan Momenteel speel ik dit spel alweer twee jaar, ook in competitieverband. Online is Wancatan mijn meest favoriete spel en heb ik veel mensen leren kennen op die manier waar ik zo nu dan een langs ga om te spelen. Elke zomer doe ik minstens aan één campingtoernooi mee.
	Pianospelen: Sinds twee jaar heb ik hier les in, hoewel dat nu op een laag pitje staat, ik gebruik het voornamelijk om mijn zangkunst (ahum) te begeleiden.
	Mijn katten: Mijn allergrootste hobby is een stel ondeugende katten hier in huis. Ga naar "Juffie's Poezenpret" daar vind je er alles over.
	Tekenen en schilderen: Wandel door de galerie en je ziet een selectie!

Schrijven: Verhalen, songteksten, gedichten, overwegingen, noem maar op (zie voor een impressie mijn gedichtenbundel).

Lezen: Vele soorten boeken hebben de revue gepasseerd, alle soorten en maten, van literatuur tot roddelblad. Het meest hou ik van boeken met een maatschappelijke betekenis, zowel romans als studieboeken.

Volleybal: Sinds jaar en dag mijn meest favoriete sport.

Helaas wegens een knie-operatie kan ik het nu niet meer beoefenen.

Ontwikkelingshulp: Dit bestaat bij mij uit het organiseren van allerlei projecten om goederen en geld bij elkaar te krijgen voor een gemeente in Letland, Lielvarde genaamd, een uur rijden van de hoofdstad Riga. Ik ben er een aantal keren zelf geweest en elke keer krijg ik een warm gevoel van binnen als ik zie hoe de mensen daar met elkaar omgaan, ondanks het feit dat ze het in materieel opzicht zoveel slechter hebben dan wij. Er zouden veel meer mensen eens heen moeten gaan om daar een voorbeeld aan te nemen.
Op dit moment ben ik te druk geworden met mijn werk, mijn gebarenstudie, koren en individuele optredens. Ik ben al een tijdje niet meer betrokken hierbij, al gaat mijn hart nog steeds uit naar de Stichting Oldenzaal-Letland.

Marija en Mireille Deze foto is gemaakt in Letland bij een temperatuur van -25 graden Celsius, links staat Marija, mijn Letse vriendin en tolk... en rechts, tja wie zou dat nu zijn???

Dit waren wel zo'n beetje alle hobby's (hahaha, alsof dat nog niet genoeg was!)

Maar weet je nu wie Mireille werkelijk is?

Op die vraag zal je nooit een echt antwoord krijgen. Je hele leven is een proces van groeien, elke dag ontdek ik weer nieuwe aspecten, nieuwe verwonderingen, nieuwe lieve mensen, waar ik voor de tijd gewoon aan voorbij was gelopen. Ik ben al jong mijn vader verloren, ik was toen 11 jaar en dat heeft een grote impact op mijn leven gehad, maar ik neem de tijd om stil te staan bij de mooie dingen van het leven, heb mijn verdriet en pijn op zijn tijd, maar hou me altijd voor dat ik van daaruit verder kan groeien. Ik probeer altijd om mensen vanuit een open houding te benaderen, want er wordt al zoveel geoordeeld en veroordeeld.

Dit is een foto van mijn vader, zo'n 20 jaar geleden gemaakt tijdens het 5 dagen durende carnaval. Jawel, jawel, ik woon namelijk in de enige stad boven de rivieren waar net zo carnaval wordt gevierd als in het zuiden. Zoals je ziet hield mijn vader ook wel van een potje ouwehoeren. Ik heb veel vrolijke eigenschappen van hem geërfd, ik vind het geweldig om op zijn tijd maf en gek te doen en ik voel me zeer op mijn gemak bij mensen die vol humor zitten.

Ik heb ook mijn angsten, ik ben namelijk bang om vrienden te verliezen, waarschijnlijk omdat ik van dichtbij zo'n groot verlies heb meegemaakt, ik bind me daarom ook vaak met een soort angst aan mensen, maar mijn vertrouwen groeit als anderen me laten zijn wie ik ben.
Dat geeft vrijheid en ruimte.

Ik hou van jou!

Mijn motto: "Zonder liefde en geduld ben je geen vriend!!!"

Daarom heb ik het volgende gedichtje geschreven:

Vraag je af:
Wat in je leven is echt van belang?
Voor welk reëel verlies ben ik werkelijk bang?
Bij wie voel ik me welkom, waardoor ben ik rijk?
En zijn alle mensen voor mij wel gelijk?

Durf jezelf lief te hebben, open je hart
Elke warme aanraking is een nieuwe start
Oordeel niet, maar bewonder wat de wereld met je doet
Dan is je leven pas werkelijk goed!

Mireille

Terug naar huis Volgende halte...